Küsûf ve Husuf Namazı

Küsûf ve Husuf Namazı Abdullah bin Amr -radıyallâhu anh- şöyle anlatıyor: Peygamber
Efendimiz'in zamân-ı saâdetlerinde güneş tutulmuştu.
Zât-ı Risâletleri kalkıp insanlara namaz kıldırdılar. Kıyâmda
o kadar çok kaldılar ki, âdetâ rükûa varmayacak da hep ayakta
duracak zannedildi. Sonra rükûa vardılar ve uzun
müddet başlarını kaldırmadılar. Arkasından
doğruldular, fakat mûtadın üzerinde ayakta durdukları
için secde etmeyecekleri intibâını verdi. Nihâyet
birinci secdeye vardılar. Lakin başlarını secdeden hiç kaldırmayacakları
zannediliyordu. Daha sonra doğrulup oturdular. Bu
oturuşları da uzun sürdü. Mübârek başlarını
kaldırmayacakmışcasına kapandıkları ikinci secdeye
vardıklarında, acı acı nefes alıp veriyor ve göz
yaşları dökerek ağlıyordu: "Yâ Rabbî! Ben
aralarında olduğum müddetçe ümmetime azâb
etmeyeceğini bana vâdetmedin mi?! Yâ Rabbî! Onlar sana tevbe
ve istiğfâredip yalvardıkları müddetçe ümmetime azâb etmeyeceğin
husûsunda bana söz vermedin mi?! Işte bizler kapına
geldik senden affımızı diliyor ve sana yalvarıyoruz!" Bu
minval üzere iki rek'at namaz kılıp bitirince güneş bütün
parlaklığıyla gözüktü. Arkasından Hz. Peygamber minbere çıkarak
ashâbına vecîz bir konuşma yaptı. Konuşmasında Allâh
Teâlâ'ya hamd ü senâ ettikten sonra şöyle buyurdular:
"Güneş ve ay Allâh'ın varlık ve birliğine
delâlet eden alâmetlerden sâdece ikisidir. Şâyet
bunlar tutulursa, duâ edin, Cenâb-ı Hakk'a yönelip
ona ilticâ edin, Allâh'ın büyüklüğünü hatırlayın,
namaza durup Allâh'ı zikretmeye koyulun ve sadaka verin..." (Bkz. Buhârî, Küsûf, 2, 4) Peygamber
Efendimiz -sallallâhu aleyhi ve selem-, göneş ve ayı
Allâh'ın âyetlerinden bir âyet olarak görür ve onların tutulmalarını
her hangi bir kimsenin ölümü veya doğumu sebebiyle
olmadığını ashâbına bildirirdi. Ancak gaybı ve kaderi
bilmek Allâh'a mahsus olduğundan, her an kıyâmetin
vukû bulabileceğini veyâ kendi ecelinin gelmiş
olabileceğini düşünerek devâmlı olarak Allâh'a iltca hâlinde
bulunmayı isterdi. Hava kararmaya başlayınca, yağmur yağarken,
gök gürlerken ve güneş veya ay tutulurken hep bu
duygularla hareket eder ve huzûr-ı ilâhîde durarak
ümmetinin selâmeti için yalvarırdı. İbn-i
Hibban'da bulunan bir rivayete göre Rasûlullâh -sallallâhu
aleyhi ve selem- ayın tutukluğu geçinceye kadar, müslümanlara
ay tutulması namazı kıldırmıştır. (A. Köksal, XI, 220)
Güneş ve ay tutulması namazı sünnettir. İki
rek'attır. Güneş açılıncaya kadar duâ ile meşgul
olunur. İmam'ın güneş tutulması namazını cemaatla
kıldırmasında bir mahzur yoktur. Ay tutulma namazı
ise cemaatsız kılınır. Bu namazların mescidde kılınması
da sünnettir. Ezan ve kamet okunmaz. Sadece güneş tutulması namazı
için es-Salâtü câmiatün, namaz için cem olunuz diye
seslenilir. (A. Köksal, XI, 221)