Nafile Namazlar

Nafile Namazlar Rasûlullâh
-sallallâhu aleyhi ve selem-'in hayâtı Allâh'a
ibâdetin ve en güzel kulluğun binbir nev'iyle lebâleb
doludur. Günün hemen her ânına tekâbül eden bir nâfile namazı
mevcuttur. Nâfile ibadetler kulu Allah'a daha çok yaklaştırır
ve cennetteki mertebesini de yükseltir. Resûlullah
-sallallâhu aleyhi ve selem-: "Müslüman
bir kimse, farzların dışında nâfile olarak her gün
Allah rızası için on iki rek`at namaz kılarsa, Allah Teâlâ
ona cennette bir köşk yapar" (Müslim, Müsâfirîn 103.
Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Tatavvu 1) buyurmuştur. Nâfile
namazların, kıyâmet gününün dehşetli ânında hesâb
verirken zor durumda kalan sâhibinin imdâdına
yetişeceğini de yine Resûlullah -sallallâhu aleyhi ve
selem- haber vermiştir: "Kıyamet gününde
kulun hesaba çekileceği ilk ameli onun namazıdır.
Eğer namazı düzgün olursa, işi iyi gider ve kazançlı
çıkar. Namazı düzgün olmazsa, kaybeder ve zararlı çıkar. Şayet
farzlarından bir şey noksan çıkarsa, Azîz ve Celîl olan
Rabb'i: - Kulumun nâfile namazları var
mı, bakınız? der. Farzların eksiği nafilelerle
tamamlanır. Sonra diğer amellerinden de bu şekilde
hesaba çekilir." (Tirmizî, Salât, 188) Farz
namazları cemaatle kılmaya âzamî derecede gayret eden Efendimiz
-sallallahu aleyhi ve selem- nâfile namazlarını daha çok
evinde kılmayı tercih eder ve şöyle buyururdu:
"Ey İnsanlar! Evinizde namaz kılınız. Zira farz
namaz dışındaki namazların en makbûlü, insanın evinde
kıldığı namazdır." (Buhârî, Ezân 81; Müslim, Müsâfirîn 213) Farz
namaz, her müslümanın yerine getirmesi zarûrî bir ibâdet
olduğu için açıktan kılınması ve insanların bu ibadete daha sağlam
bir şekilde yöneltilmesi gerekmektedir. Bu nedenle
açıktan ve büyük bir cemaat şuuru içinde edâsı daha
uygundur. Nâfile namazlar ise insanların irâdesine
bırakılmış ihtiyârî ibâdetler olduğundan, Allâh'a
vuslat yolunda yarışan kimselerin riyâ ve süm'a hendikaplarını
daha kolay yenebilmeleri, evlerinde gizli olarak ibâdet
etmelerine bağlıdır. Bu hususta diğer bir nokta da,
evlerin namazla şereflenmesi ve bereketlenmesidir.
Cemaatle namaza çok önem veren Müslümanların,
evlerini namaz kılınmayan yerler hâline getirmemeleri de istenmektedir.
Bu konuda mü'minleri uyaran Peygamber Efendimiz
-sallallahu aleyhi ve selem- şöyle buyurmuşlardır:
"Namazınızın bir kısmını evlerinizde kılınız da oraları kabirlere çevirmeyiniz." (Buhârî, Salât 52; Müslim, Müsâfirîn 208) 1. Teheccüd Namazı (Gece Namazı):
Yatsı namazından sonra , daha uyumadan veya bir
miktar uyuduktan sonra, kılınacak nafile namaza "gece namazı"denir. Bir miktar uyuduktan sonra kalkılıp kılınırsa "Teheccüd"
adını alır. Teheccüd namazı iki rekettan on iki
rekata kadardır. İki rekatta bir selam verilmesi daha
faziletlidir. (Muhammed Bin Abdullah Hanî, Âdâb, s.
264) Teheccüd namazı, Rasul-i Ekrem -sallallahü
aleyhi ve sellem- Efendimize vacip yani farz
hükmündeydi. Bu namaz O'nun ümmeti için sünnet-i
müekkededir. "Gece namazına devam ediniz.
Zira bu sizden önceki salihlerin ibadetidir. Çünkü
gece ibadeti, Allah'a yakınlık günahlara kefaret olup
insanı bedeni hastalıklardan korur ve günahlardan uzaklaştırır." (Tirmizi, Deavât, 101) Allâh
Teâlâ çok sevdiği ve kâinâtı hürmetine yarattığı Habîb-i
Edîb'ne daha fazla lütuflarda bulunmak için teheccüd namazını
ona farz kılmıştı. "Gecenin bir
kısmında da sadece sana mahsus bir nafile olmak
üzere uykudan kalk, Kur'ân ile teheccüd namazı kıl,
Yakındır ki Rabbin seni bir makam-ı mahmuda eriştire." (el-İsrâ/17, 79) Rasulullah
-sallallâhu aleyhi ve selem- Efendimiz gece namazını
hiç terk etmezdi. Öyle ki hastalanacak veya ağırlık hissedecek
olsa oturarak kılardı. (Ebû Dâvûd, Tatavvu', 18) "Sabah
namazından önce kılınan iki rek'at nâfile namaz
dünyanın tamamından daha hayırlıdır." (Müslim,
Salâtu'l-Müsâfirîn, 96) buyururdu. Gözümün nûru diye
tavsif ettiği namazı geceleri daha bir iştiyak ve
arzû ile kılardı. Ayakları şişecek kadar kendinde geçerek kıldığı
teheccüd namazına olan iştihâsını şöyle dile getirmişti:
"Allâh her peygamberde belirli birşeye karşı
aşırı bir istek yaratmıştır. Benim en çok hoşlandığım
şey de gece ibâdetidir..." (Heysemî, Mecmau'z-zevâid, II, 271) Allâh'a
yaklaştıran en mühim ibâdet olması hasebiyle ümmetinin
de bu nimetten nasiblenmelerini arzû ederlerdi. Öncelikle yakın
akrabasından tebliğe başlayan Efendimiz, bir gece Ali ile
Fâtımâ -radıyallâhu anhümâ-'nın kapısını çalmış ve
onlara: - "Namaz kılmayacak mısınız?" (Buhârî, Teheccüd, 5) buyurarak geceyi boş geçirmemelerini istemişti. Diğer ashâbına da: "Aman
gece kalkmaya gayret edin! Çünkü o sizden önceki
sâlih kimselerin âdeti ve Allah'a yakınlıktır. (Bu ibâdet) günahlardan
alı kor, hatalara kefâret olur ve bedenden dertleri
giderir." (Tirmizî, De'avât, 101) buyurarak onları huzûrun kaynağına yöneltmek istemişti. Âile
içinde kadın ve erkeğin Allâh'a ibâdet ve sâlih ameller
işleme husûsunda birbirlerine destek olmalarının önemine dikkat
çeken Efendimiz -sallallâhu aleyhi ve sellem- bilhassa
gece namazına kalkmada bu yardımlaşmanın daha da
önemli neticeler hâsıl edeceğini şöyle ifâde
etmiştir: "Geceleyin kalkıp namaz kılan,
hanımını da kaldıran, kalkmazsa yüzüne su serperek
uyandıran kimseye Allah rahmet etsin. Aynı şekilde
geceleyin kalkıp namaz kılan, kocasını da uyandıran,
uyanmazsa yüzüne su serperek uykusunu kaçıran kadına da Allah
rahmet etsin." (Ebû Dâvud, Tatavvu, 18, Vitir, 13)