İstanbul'un fethi

İstanbul'un Fethi ya da Avrupa kaynaklarına göre Konstantinopolis'in Düşüşü, Fatih Sultan Mehmet komutasındaki Osmanlı İmparatorluğu'nun Bizans'ın başkenti Konstantinopolis'i kuşatmasının ardından gerçekleşmiş bir fetihtir. Bizans İmparatorluğu ordusunun başında bulunan isim ise XI. Konstantin Palaiologos idi. Kuşatma Osmanlı'nın kesin zaferiyle son bulmuş ve Jülyen takvimine göre 5 Nisan 1453 tarihinden 29 Mayıs 1453'e kadar sürmüştür. Bu Fetih önceden yaklaşık 1000 yıllık Bizans İmparatorluğu'nun siyasal bağımsızlığının ortaya çıkmasını sağlamıştır, which was by then already fragmented into several Greek monarchies.

Fatih Sultan Mehmed Osmanlı tahtına geçmesinin ardından İstanbul'a ve Çanakkale Boğazı çevresindeki Bizans kalelerine sürekli baskı yapmışmıştır. 5 Nisan'da İstanbul'un fetih harekatını başlatmak üzere sayısı 80,000 ila 200,000 arası değişen bir orduyla İstanbul'a hareket etmiştir. Şehir 2,000'i yabancı olmak üzere toplamda 7,000 kişilik bir orduyla savunulmuştur. Kuşatma bir kısım Osmanlı kuvvetlerinin çevrede kalan Bizans kalelerini ele geçirirken ağır Osmanlı toplarının da İstanbul surlarına ateş etmesiyle başlamıştır. Bizans'ın Haliç'e zincir germesiyle Osmanlılar başta şehre girememişler bu yüzden şehri tamamen abluka altına almaya çalışmışlardır ayrıca şehre Fatih Sultan Mehmet'in bizzat gözleri önünde Avrupa'dan yardım gemileri gelmiştir. Fatih bu olaya sinirlenerek atını denize sürmüştür. Fatih bunların üzerine gemileri Haliç'e karadan yağlı kazıkların üzerinde yürütmüştür ve Bizans Osmanlı gemilerini yanan gemileriyle yok etmeye çalışsa da başarılı olamamıştır.

The Turkish frontal assaults on the walls were all repulsed with heavy casualties and the Turkish attempts to undermine the walls were all countered and abandoned. Mehmed's offer to lift the siege, if he was given the city, was rejected. On 22 May, the moon rose in eclipse prophesying the fall of the city and a few days later Constantine received news that no Venetian relief fleet was coming. After midnight of the 29, the Ottoman army attacked the walls. The first wave of irregulars was thrown back. The second Turkish wave of Anatolians managed to breach the Blachernae section of walls. The defenders pushed back the Anatolians and managed to hold out against the Sultan's elite Janissaries. During the fighting, the Genoese commander, Giovanni Giustiniani was fatally wounded and retreated to his ships with his men. The Emperor and his men continued to hold off the Turks until the Turks discovered an unlocked gate upon which they flooded into the city. Constantine reportedly fell leading a charge against the invaders, though his body was never found. The last defenders were subdued and the Turks proceeded to loot the city.

This battle marked the end of the Byzantine Empire, an empire which had lasted for over 1,100 years. The city's fall was a massive blow for Christendom. Pope Nicholas V ordered an immediate counter-attack, but his death soon after marked the end of the plan. Mehmed made Constantinople his capital and proceeded to conquer the last two Byzantine states, the Despotate of Morea and the Empire of Trebizond. Many Greeks fled the city and migrated to other parts of Europe, in particular Italy. This move is thought to have helped fuel the Renaissance. The Fall of Constantinople is seen by some scholars as being a key event in leading to the end of the Middle Ages, and some mark the end of the Middle Ages by this event.[9]